ANALYSE VAN:
OSCAR NIEMEYER’S SPACE (LE HAVRE, FRANCE)
1972.
Oscar Niemeyer’s Space is een cultuurgebied, waarin o.a. een theater, een auditorium en bioscoop in zijn verwerkt. Het gebied bevind zich in het centrum van Le Havre, wat in Normandië (noorden van Frankrijk) ligt.
Dit is een mooi voorbeeld van hoe ‘sculptureel’ zijn architectuur kan zijn. Het doet erg veel denken aan het werk van een beeldhouwer. Ook laat dit project zien hoe hij zijn werk in het gebied integreert, zonder te concurreren met de rest van de gebouwde omgeving.
Het gaat om een vierkante oppervlak van 400 bij 400 meter. Hierin heeft hij een aantal gebouwen geplaatst: een theater, dat de vorm heeft van een vulkaan, en een lager gebouw: het cultureel centrum.
Het gebied heeft hij verlaagd, omdat hij wil dat de bezoekers het gebied gemakkelijk konden overzien. Dit verlaagde plateau zou op deze manier ook de bezoekers beschermen tegen de wind.
Hij wilde ook niet teveel in strijd gaan met de stadsarchitectuur van Le Havre, wat het verlaagde plateau nog een bestaansreden geeft. Het geeft ook een ‘underground’-achtig gevoel, waarbij het gebouw uit het landschap oprijst. Toch heeft het cultureel gebied een dynamische sfeer, die constant in beweging lijkt.
Oscar Niemeyer staat bekend als de persoon die de ronde vormen in de architectuur introduceerde. Het golvende gewapend beton is van zijn hand gekomen, en komt keer op keer terug in zijn architectuur. Dit komt goed tot uitdrukking in de volgende afbeelding:
‘De vulkaan’ heeft een theater met 1200 zitplaatsen en een bioscoop met 350. De ‘kleine vulkaan’ herbergt een hal met 500 zitplaatsen en auditorium met 80 zitplaatsen. Niemeyer heeft goed nagedacht over de ruimte tussen de gebouwen en hoe deze tot elkaar in verhouding staan. Zoals veel van zijn gebouwen, is de kleur strak wit.
Even de opmerkelijkste elementen op een rijtje:
- Beeldhouwwerk-achtige architectuur
- Ronde, golvende vormen
- Felle kleuren
- Veel aandacht aan looproute en ruimtelijkheid
Oscar Niemeyer gebruikt organische vormen, die vloeiend met elkaar verbonden worden. Het gebouw lijkt daarmee als een paddestoel uit de grond te komen. Door het gebruik van hoofdzakelijk één materiaal (beton hoogstwaarschijnlijk), vormt het gebouw als een eenheid. Het toont als een echt beeldhouwwerk, waar eigenlijk de functies in zijn aangepast. De vorm bepaald namelijk ook duidelijk de ruimte binnen. Het gebouw is opgetild van de grond, en staat op een voet in een vijver. Er zijn loopbruggen aan het gebouw gemaakt, die volgens een vloeiende organische lijn naar het gebouw krommen. Het gebouw heeft de functies van een museum, en het lijkt erop dat één loopbrug de ingang is, en de andere de uitgang. Daarmee is gelijk ook de routing van het gebouw bepaald.
De toenadering tot het gebouw is niet frontaal of zijwaarts. De loopbrug wordt volgens bepaalde kromming naar het gebouw geleid, en de ingang is ook niet frontaal geplaatst.
Er zijn geen duidelijk plattegronden te vinden van dit gebouw. Hierdoor moeten we van buiten af bepalen wat de ruimte binnen is. We kunnen er van uit gaan dat de circulatie in het gebouw radiaal is tussen de ruimtes. Omdat het een museum is, zal de ruimte hoogst waarschijnlijk open en groot zijn, zodat het effect van het panorama raam versterkt wordt. Verder lijk het logisch van buitenaf gezien dat de ingang en uitgang op een verschillend niveau liggen. Het is daarom ook mogelijk dat de ruimte binnen als een spiraal omhoog loopt, zodat er verschillende niveaus ontstaan.
Architectuur / Techniek
Kunst
