Analyse MAC gebouw - Brasilia

Rond het jaar 1991 heeft Oscar Niemeyer het MAC (Museu de Arte Contemporanea) in Niteroi, Brazilie, ontworpen. In het jaar 1996 is de bouw van het gebouw voltooid. Het gebouw staat op een klif, aan het water. De ruimte was hierdoor beperkt.

Oscar Niemeyer gebruikt organische vormen, die vloeiend met elkaar verbonden worden. Het gebouw lijkt daarmee als een paddestoel uit de grond te komen. Door het gebruik van hoofdzakelijk één materiaal (beton hoogstwaarschijnlijk), vormt het gebouw als een eenheid. Het toont als een echt beeldhouwwerk, waar eigenlijk de functies in zijn aangepast. De vorm bepaald namelijk ook duidelijk de ruimte binnen. Het gebouw is opgetild van de grond, en staat op een voet in een vijver. Er zijn loopbruggen aan het gebouw gemaakt, die volgens een vloeiende organische lijn naar het gebouw krommen. Het gebouw heeft de functies van een museum, en het lijkt erop dat één loopbrug de ingang is, en de andere de uitgang. Daarmee is gelijk ook de routing van het gebouw bepaald.

De toenadering tot het gebouw is niet frontaal of zijwaarts. De loopbrug wordt volgens bepaalde kromming naar het gebouw geleid, en de ingang is ook niet frontaal geplaatst.

De organisatie van het gebouw in de situatie is vrij duidelijk. Het gebouw staat als object op een klif, zonder gebouwen er omheen. Hierdoor is het eigenlijk een centrale organisatie. Het gebouw is het hoofdobject, en de loopbruggen/bestrating enz. liggen om het gebouw heen.

Er zijn geen duidelijk plattegronden te vinden van dit gebouw. Hierdoor moeten we van buiten af bepalen wat de ruimte binnen is. We kunnen er van uit gaan dat de circulatie in het gebouw radiaal is tussen de ruimtes. Omdat het een museum is, zal de ruimte hoogst waarschijnlijk open en groot zijn, zodat het effect van het panorama raam versterkt wordt. Verder lijk het logisch van buitenaf gezien dat de ingang en uitgang op een verschillend niveau liggen. Het is daarom ook mogelijk dat de ruimte binnen als een spiraal omhoog loopt, zodat er verschillende niveaus ontstaan.

Het gebouw krijgt veel direct licht binnen. Omdat de ramen verduisterd zijn, zullen deze enigzins zonwerend zijn. Ook zijn de ramen schuin in de schuine gevel geplaatst, waardoor er gelijk een overstek aan het gebouw ontstaat.

De gebruikte materialen zijn wit beton, en donker gekleurd glas. Deze vormen samen een contrast, maar passen goed bij elkaar. Door het contract ontstaat een versterking van het panoramische effect aan het gebouw. De materialen zijn glad, wat de orgenische vorming versterkt.